Chyba zauważyłeś kwadratowy kod QR, umieszczony na pomalowanym słupie świetlnym lub na odwrocie wizytówki.
Kod QR to pikselowy kwadrat, który ułatwia pobieranie aplikacji, umożliwia bezdotykowy dostęp do menu restauracji, pojawia się na billboardach reklamowych, a także na stronach internetowych lub w mediach społecznościowych do promowania produktów i ofert.
Mimo że został wynaleziony w połowie lat 90., popularność kodów QR gwałtownie wzrosła w erze smartfonów. Urządzenia mobilne umożliwiły bardziej dynamiczne i zróżnicowane wykorzystanie tego cyfrowego znaku, czyniąc go łatwym - zwłaszcza w dobie pandemii, bezdotykowym - środkiem do nawiązywania połączeń i udostępniania informacji.
Wynaleziony w 1994 roku przez Masahiro Harę, głównego inżyniera firmy Denso Wave, japońskiej spółki zależnej od Toyoty, kod QR początkowo służył do śledzenia pojazdów i części w trakcie procesu produkcyjnego.
Skrót od "Quick Response" (Szybka Reakcja), kody QR to rodzaj kodu kreskowego łatwo czytelnego za pomocą urządzeń cyfrowych, takich jak smartfony. Przechowują informacje jako serię pikseli w kwadratowej siatce, którą można czytać w dwóch kierunkach - od góry do dołu i od prawej do lewej. Odróżnia je to od standardowych kodów kreskowych, które można czytać tylko od góry do dołu.
Kody QR mogą przechowywać około 7 000 cyfr lub 4 000 znaków, w tym interpunkcji i znaków specjalnych. Mogą także zakodować informacje, takie jak numery telefonów czy adresy internetowe. Układ każdego kodu QR różni się w zależności od zawartych informacji, co wpływa na układ jego czarnych modułów.